Een doctoraal Duitse taal- en letterkunde, gevolgd door een studie Tandheelkunde – en dan nu dit weblog?
Zo op het oog een wonderlijke combinatie. Toch loopt vertalen er wel als een rode draad doorheen. Naast mijn praktische werk als tandarts heb ik diverse medische artikelen en boeken vertaald. Vanuit vertaaltechnisch oogpunt weegt de inhoud bij medische vertalingen zwaarder dan de vorm, zo heel anders dan bij literaire vertalingen waarover ik me bij de opleiding tot literair vertaler Duits aan de Vertalersvakschool boog.
Die literaire vertalingen smaakten naar meer en na een paar jaar bachelorstudie Scandinavistiek aan de UvA met hoofdtaal Deens wist ik het zeker: vertalen van Deense literatuur was wat ik wilde doen.
Tijdens de studie Scandinavistiek ben ik op instigatie van de enthousiasmerende docent Anders Bay al bezig geweest met de vertaling van Clara Raphael: Tolv Breve van Mathilde Fibiger uit 1851. Om allerlei redenen is dit project op de plank blijven liggen, maar ondertussen kristalliseerde zich wel steeds helderder uit waar mijn fascinatie ligt: literatuur uit grofweg de periode 1850-1920.

Ik zal niet ontkennen dat deze fascinatie voor een groot deel wordt gevoed door een roze gekleurde nostalgie naar de grandeur van vervlogen tijden, maar ik realiseer me ook dat veel van wat ik als vrouw van deze tijd vanzelfsprekend vind, te danken is aan de inzet van schrijfsters die 150 jaar geleden hun nek durfden uit te steken en hun pen als wapen inzetten om deze verworvenheden te bevechten en uiting te geven aan de gistende gevoelens van onvrede in de samenleving. Een vertaling van enkele van deze ‘pennenvruchten’ als een soort postuum eerbetoon aan deze dappere vrouwen lijkt me dan ook zeker op zijn plaats.